پیرمردی در ساحل دریا در حال قدم زدن بود ، به قسمتی از ساحل رسید که هزاران ستاره دریایی به خاطر جز و مد در آن جا گرفتار شده بودند و دخترکی را دید که ستاره های دریایی را می گرفت و یکی یکی آن ها را به دریا می انداخت. پیر مرد به سمت دخترک رفت و به او گفت : « چه کار بیهوده ای ، تو که نمی توانی همه ی ستاره های دریایی را نجات بدهی ، آن ها خیلی زیاد هستند. »

دخترک لبخندی زد و گفت : « می دانم ولی این یکی را می توانم نجات بدهم . » و یک ستاره دریایی را به دریا انداخت « و این یکی را » و آن را به دریا انداخت « و یکی....»

شاید همه مشکل ها و سختی ها را نتوان یک جا حل کرد ولی یکی یکی می توان آن ها را از میان برداشت.

منبع:مجله شادکامی

کودکی که لنگه کفشش را امواج از او گرفته بود ، روی ساحل نوشت : « دریا دزد است ! »

مردی که از دریا ماهی گرفته بود ، روی ساحل نوشت : « دریا ، سخاوتمندترین سفره ی هستی ست ! »

موج دریا آمد و جملات را با خود محو کرد و این پیام را به جا گذاشت :

« برداشت دیگران در مورد خود را در وسعت خویش حل کنیم ! »

منبع : مجله شادکامی

حکمت های عام

قطره ای کز جویباری می رود     از پی انجام کاری می رود

می بینید!هیچ کس بی کار نیست،حتی قطره ای که در جویبار سرگرم رفتن است این قطره با همه ی جهان ها مرتبط است،روی آنها تاثیر می گذارد و از آنها تاثیر می پذیرد.اصلا برخی از هیاهوی عظیم جهان مربوط به اوست،دارای درک است و زنده.وقتی احوال قطره ای چنین باشد،حال ما چگونه است؟آیا حق داریم حتی با چندین شکست،کنج انزوا برگزینیم و زیر سقف تنهایی زانوی غم، بغل کنیم؟گاهی سرنوشت این است که به آرزوهایی که دیگران رسیده اند،نرسیم،آیا راهش پناه بردن به گریه ها و غصه هاست؟

قطره در جویبار مشغول راه پیمودن و رفتن است،می رود تا خاک باغ و با غچه ای را تر کند،می رود تا مزرعه ای را شاداب نماید،می جوشد و می خروشد تا محال ظاهری را ممکن کند،قطره از پای نمی نشیند و موانع را کنار می زند و همچنان می رود.

قطره در پی قطره های دیگر است،همنوع خود را می جوید و پیدا می کند،در جوش و خروش رفتن است تا وانگهی دریا شود.چون او از رفتن نماییم،از کم،کام بگیریم و از کار ابتکار بسازیم و در کوشش و جوشش،تنفس کنیم.قطره،دریایی از انرژی های مثبت دارد،راستی،قطره به این کوچکی چه کارهای بزرگی از عهده اش بر می آید و تا به حال به آن فکر نکرده بودیم.

منبع:دو هفته نامه موفقیت